Bak Bakalım Blogumda Var mı?

3 Temmuz 2012 Salı

Döndüm...

Sevdiklerimizin elimizden uçup gitmesine engel olmak mümkün olamayabiliyor bazen maalesef. Geçtiğimiz hafta dedemi kaybettik. Tuhaftır, dedemle birlikte, çocukluğumun bir parçası da gitti sanki benden.
Ufak-tefek bi adam olmasına rağmen yaptıkları ve yaşadıklarıyla koca bir dev olmuştu dedem hep gözümde. Ömrünün son dakikalarına kadar mücadele etmeyi sürdürdü, iflas etmiş vücuduna rağmen. Tıpkı, yaşamı boyunca sürdürdüğü sayısının kendisinin de bilmediği diğer mücadeleleri gibi. Fakat, tükendi gitti en sonunda koskoca 87 yıllık koca ömür ve o ömrün sürdüğü küçük ama büyük, yaralı ve yamalı beden...
Umarım, şimdi son durağında huzurlu ve mutludur... Ben yine ara ara evindeki sedire oturur, bildiğim tüm duaları öğreten dedem için okurum yine. Bu kez, o duaları bana büyük bir şevk ve zevkle öğreten dedem için, kendisi için...

5 yorum:

  1. Ah canım.. Başın sağolsun, mekanı cennet olsun inşallah.

    YanıtlaSil
  2. Sağol Selmacım, umarım öyle olur...

    YanıtlaSil
  3. Başın sağolsun, allah sabır versin. Nur içinde, huzur içinde uyusun dedecin

    YanıtlaSil
  4. Çok teşekkür ederim Sevdacım, dostlar sağolsun...

    YanıtlaSil
  5. Başınız sağolsun. Nur içinde yatsın. Klasik olcak ama Allah size de sabır versin

    YanıtlaSil

Adsız yorumlar yayınlanmayacaktır, teşekkürler...